-
1 tułać się
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tułać się
-
2 tułać się
-
3 tułać się
tułać się [tuwaʨ̑ ɕɛ]vr umherirren, umherziehen -
4 tułać się
несов.скита́ться -
5 tułać\ się
несов. скитаться -
6 tułać się
блукати, тинятися -
7 poniewierać się
( tułać się) to knock about lub around; ( o rzeczach) to lie about lub aroundThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poniewierać się
-
8 tuła|ć się
impf v refl. 1. (wędrować) to wander- tułać się po świecie to wander the earth2. (wałęsać się) to roam, to rove- tułać się po lasach to roam through the woodsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tuła|ć się
-
9 błąka|ć się
impf v refl. 1. (tułać się) to wander, to roam- błąkać się od wsi do wsi to roam from village to village- po ulicach błąkają się bezdomne psy stray dogs roam the streets ⇒ zabłąkać się2. (błądzić) to wander- błąkać się po lesie to wander in the forest3. przen. różne myśli błąkały mu się po głowie various thoughts were going a. wandering through his mind- na jej twarzy błąkał się uśmiech a smile played on her faceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > błąka|ć się
-
10 poniewierać się
-
11 poniewierać\ się
несов. 1. скитаться, не иметь приюта (пристанища);2. валяться+1. tułać się 2. walać się
-
12 koła|tać
impf (kołaczę a. kołacę a. kołatam, kołacze a. kołace a. kołata, kołacz a. kołataj) Ⅰ vi 1. (stukać) to knock- kołatać do drzwi to bang on the door- kołatała chodakami po podłodze her clogs were clattering on the floor- pociąg kołatał rytmicznie the train clacketyclacked rhythmically along- wiatr kołacze w okna the wind is rattling at the windows2. (o sercu, pulsie) to pound, to palpitate- serce kołatało jej ze strachu her heart was pounding with fear3. przen. (prosić) to appeal, to turn (do kogoś to sb); to request (o coś sth); to apply (o coś for sth)- kołatać do kogoś o pieniądze to appeal a. turn to sb for money- kołatała do ojca o pomoc she appealed to her father for helpⅡ kołatać się 1. (trząść się) to rattle- wóz kołatał się po wyboistej drodze the cart rattled along the bumpy road- kołatała się do pracy zatłoczonym autobusem she rattled to work in a crowded bus2. przen. (trwać) to linger- myśli/uczucia/pragnienia kołaczą się komuś w głowie thoughts/feelings/desires linger on in sb’s head- nadzieja kołatała się jej w sercu she had long cherished the hope3. przen. (tułać się) to roam (about a. around)- kołatać się po świecie to ramble about■ życie a. duch (ledwo) się w nim kołacze he’s more dead than aliveThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > koła|tać
-
13 poniewiera|ć
impf Ⅰ vt to kick [sb] around; (fizycznie) to manhandle- poniewierać kimś to kick sb around- nie pozwolę sobą poniewierać! I won’t be kicked around by anybody!- był bity i poniewierany he was beaten and manhandled ⇒ sponiewieraćⅡ poniewierać się 1. (tułać się) to knock about- latami poniewierał się po świecie for years he knocked about the world2. (walać się) [przedmioty, ubrania] to kick around pot.- książki poniewierały się na podłodze there were some books kicking around on the floorThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poniewiera|ć
-
14 poniewierać
-am, -asz; vt* * *ipf.slight, hold in contempt; poniewierać kimś treat sb badly.ipf.1. (= tułać się) knock about l. around.2. ( o rzeczach) lie about l. around.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > poniewierać
-
15 obczy|zna
f sgt książk. foreign lands; (wygnanie) exile- emigrować na obczyznę to go into exile- mieszkać na obczyźnie to live in exile- tułać się po obczyźnie to wander through foreign landsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obczy|zna
-
16 poniewierać
poniewierać [pɔɲɛvjɛraʨ̑]I. vt\poniewierać kimś jdn verachten, jdn gering schätzenII. vr1) ( tułać się) człowiek: umherziehen2) ( być porozrzucanym) rzeczy: herumliegen
См. также в других словарях:
tułać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, tułać sięam się, tułać sięa się, tułać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przenosić się z miejsca na miejsce z powodu braku własnego domu; poniewierać się : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tułać się — ndk I, tułać sięam się, tułać sięasz się, tułać sięają się, tułać sięaj się, tułać sięał się «wędrować, przenosić się z miejsca na miejsce nie mając własnego domu; błąkać się» Tułać się po świecie. Tułać się po lasach, po okolicy … Słownik języka polskiego
naobijać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wielokrotnie uderzyć o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Naobijać się o futrynę drzwi do piwnicy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o owocach i naczyniach … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wtulać się – wtulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tuląc się, chować się w czymś, przyciskać się do czegoś, kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziecko wtuliło się w ramiona matki. Wtulił się w fotel. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… … Słownik języka polskiego
ziemia — ż I, DCMs. ziemiami; lm D. ziem 1. (jako termin astronomiczny pisze się wielką literą) blm «trzecia według oddalenia od Słońca planeta Układu Słonecznego, ciało niebieskie o kształcie zbliżonym do elipsoidy obrotowej, obiegające Słońce po orbicie … Słownik języka polskiego
kąt — m IV, D. a, Ms. kącie; lm M. y 1. «część płaszczyzny ograniczona przez dwie półproste wychodzące z jednego punktu» ∆ Kąt prosty «kąt, którego ramiona są prostopadłe do siebie, mający 90°» ∆ fiz. Kąt graniczny «kąt padania, przy którym kąt… … Słownik języka polskiego
wytrzeć — dk XI, wytrzećtrę, wytrzećtrzesz, wytrzećtrzyj, wytrzećtarł, wytrzećtarty, wytrzećtarłszy wycierać ndk I, wytrzećam, wytrzećasz, wytrzećają, wytrzećaj, wytrzećał, wytrzećany 1. «trąc po powierzchni czegoś osuszyć coś, oczyścić coś z czegoś;… … Słownik języka polskiego
poniewierać — ndk I, poniewieraćam, poniewieraćasz, poniewieraćają, poniewieraćaj, poniewieraćał, poniewieraćany «traktować kogoś, coś z pogardą, źle się z kimś lub czymś obchodzić, maltretować kogoś» Poniewierać ludźmi. Poniewierać kogoś jak psa. poniewierać… … Słownik języka polskiego
wytrzeć — 1. Wycierać cudze, obce kąty «korzystać z cudzej gościny, tułać się po cudzych domach»: – Nie ma sensu dłużej wycierać cudzych kątów, siedzieć po dziurach – uzasadniał. – Nadchodzi zima, ukrywanie się nie będzie takie proste. A. Filar, Kurierzy.… … Słownik frazeologiczny
wycierać — 1. Wycierać cudze, obce kąty «korzystać z cudzej gościny, tułać się po cudzych domach»: – Nie ma sensu dłużej wycierać cudzych kątów, siedzieć po dziurach – uzasadniał. – Nadchodzi zima, ukrywanie się nie będzie takie proste. A. Filar, Kurierzy.… … Słownik frazeologiczny